රනිල්ගේ අවතාරයෙන් මිදෙන්නේ කෙසේද? -මහේෂ් හපුගොඩ 

මේක ලියන්න මට වුවමනාවක්වත් උද්යෝගයක්වත් නැහැ. උවමනා නැහැ කියල ලියන්නේ නැතුව ඉන්නත් බැහැ. 

 

 

මම හිතන්නේ දැන් දෙතුන් පාරක් කරපු ප්‍රකාශ කිහිපයක් නෙත ගැටුන නිසා පුද්ගල අගතිය පැත්තකින් තියල මේ වචන දෙක කොටනවා කියල හිතුව. 

 

මම කවදාවත් නැවත රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන දේවල් කියවන්න හෝ අහන්න හිතුවේ නැහැ. සම්පුර්ණයෙන් අමතක කරලා සැහැල්ලු සුසුමක් හෙලලා හිටියේ ඒ ඉතිහාසය යන්තම් ඉවරයි කියල.

 

 වළ දාල තිබුණට මේ හොල්මනට පණ එනවා. පණ ඇවිල්ල කතා කරන්න ගන්නවා. ඒ කියන කතා අපිත් රෝග ලක්ෂණයක් වගේ අහනවා. 

 

එතැනදී අපි ෆේල්. අපිට ගැළවෙන්න බැහැ. 

 

ලංකාවේ ලොකු ජයග්‍රහණයක් සිදු කරල පෙන්නන්න බැරි වෙච්ච කොළඹ මධ්‍යම පාන්තික අවතාරයක් අපේ මනසේ සැරි සරනවා. ඒ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියල මට හිතෙනවා. 

 

  

ටෙස්ට් කරන එක වැඩි කරන්න කියල කොරෝනා ආව මුල් කාලෙම රනිල් කිව්වා. 

 

දැන් ඒක හරි කියල තැන තැන කට්ටිය කියනවා. 

 

ඔය චිනෙට ජපානෙට කතා කළොත් උදව්වක් ගන්න පුළුවන් කියල එදා කිව්වා.

 

 ඒකත් අද වෙමින් පවතිනවා. 

 

තල්ලු ස්ටාර්ට් ඉන්දියන් ඇම්බියුලන්ස් වල අගේට නැගල යනවා පණ බේරගන්න. තව ඒවා අළුතෙනුත් ගත්තා. 

 

එතකොටත් රනිල් මතක් වෙනවා.

 

 

 

අපේ පරම්පරාවේ පරිණාමයෙන් වැඩි ප්‍රමාණයක් ගත වුණේ ඉන්දියන් ලේලන්ඩ් බස් වල. ටාටා බස් වල. 

 

ඒක තමයි ඇත්ත. වියදමත් අඩුයි. 

 

අපි යථාර්තය අමතක කරලා අධි යථාර්තයක ජීවත් වෙනවා. 

 

 

 

අර මිළ අධික වංශක්කාර බල්ලෝ දිනපතා ලෙඩ උනාට ගොඩේ බල්ලා ෆුල් චූන් එකේ ඉන්නවා හැමදාම. දෙන දෙයක් කාල. වෙන දෙයක් බලාගෙන. 

 

ඉන්දියන් වාහනත් ඒ වගේ. අපේ රට දුවන්නේ ලේලන්ඩ් උඩ... 

 

මේකෙන් කියවෙන්නේ නැහැ අපි හැමදාම ලේලන්ඩ් යුගයක ඉන්න ඕනි කියල. 

 

හැබැයි අපේ මුල ඒක තමයි. 

 

ජරං බරං ගාන ටාටා ලඩි වල නැගල තමයි අපි ඉස්කෝලේ ගියේ. අදත් එහෙමම තමයි. 

 

අපි මෙතැනින් එගොඩ වෙන්න ඕනි. ඒකෙ තර්කයක් නැහැ. හැබැයි මුල මතක තියෙන්නත් ඕනි.  

 

  

ඒක එහෙම කියවෙන්නේ එයා දේශපාලඥයෙක් නිසා. 

 

බොරුවට හරි දේශපාලඥයෝ කියන අය ජනතාව ජනතාව කියල මතුරනවා. ඒක වැදගත් නැහැ කියල කියන්න බැහැ මේ වගේ වෙලාවක.

 

 විශේෂයෙන් මේ වගේ මාරාන්තික වෙලාවක මිනිස්සුන්ට ඒක තදට වදිනවා. ඒක මිනිස්සුන්ට ධෛර්යයක්. 

 

මේකෙන් කියන්නේ රනිල් දිහා බලන්න කියල නෙවෙයි. දේශපාලනේ කරන අය ඇත්තටම දේශපාලනේ කරන්න කියන එක. මිනිස්සු ගැන ගැඹුරින් හිතන්න කියන එක.

 

 මිනිස්සු පිස්සු නටනවා තමයි. වගවීමක් නැහැ තමයි. ඉතිං එතෙන්ට තමයි දේශපාලනේ උවමනා කරන්නේ.

 

  

එක එක වෙලාවට මොන මොනවා කිව්වත් තමන්ගේ ජීවිත කාලේ ඇතුළේ ලස්සන ලොකු සුරංගනා කතාවක් ගොතන්න තරම් රනිල් දක්ෂ වුණේ නැහැ. 

 

තවත් ගොඩක් නෙගටිව් දේවල් තියනවා කියන්න. නමුත් ඒවා ගොඩක් ඔයාල දැනටමත් දන්නවා. ඒ නිසා දැනට ඇති. 

 

රනිල් ගේ අවතාරයෙන් ගැළවෙන්න නම් රනිල්ටත් වඩා රනිල් වෙන්න ඕනි කියල මම මීට කලින් ලියල තියනවා. 

 

ලෝකය පාලනය කරන්නේ කතාකාරයන්ය කියල සියවස් ගණනකට කළින් ප්ලේටෝ කියල තියනවා. Those who tell stories rule society (Plato).