රටේ ඇති වී තිබෙන ත්‍රස්තවාදය තුරන් කිරීමටත් එතැන් සිට ජාතීන් අතර ඇති වි තිබෙන සැකයත් අවිශ්වාසයත් තුරන් කිරීමටත් අප කළ යුතු මුල්ම ප්‍රතිකර්මය වන්නේ මෙරට පවතින අධ්‍යාපන ක්‍රමය මුළුමනින්ම ප්‍රතිසංස්කරණයට භාජනය කිරීමයි.
හැදී වැඩෙන කාලයේ ඉම්ටියාස් බාකීර් මාකර් මෙන් මම අම්මා සමග සිංහලෙන් කතා නොකළෙමි.
පැය 24 ක කාලය ලබාදීම් කිහිපයකට පසු මැයි 31 වැනිදා ඇරඹි අතුරලියේ රතන හිමි නාටකය දින 04 කට පසු ජූනි 03 වැනිදා අවසන් විය.
මේ උදා වූයේ පොසොන් මාසයයි. ``මහරජ ! මේ ගස හැර තවත් ගස් තිබේද ?`` කියා මිහිඳු මහ රහතන් වහන්සේ ඉන්දියාවේ සිට වැඩම කරලා, ලංකාවේ එවකට සිටි රජු වූ දේවානම්පියතිස්ස රජුගෙන් ඇසුවේ මෙවැනි මාසයකයි.
මුස්ලිම් නායකයන්ගේ සමගිය දකිනු නොරිසිව කට කියවන මිතුරනි,
ඉන්දියානු මහමැතිවරණයෙන් භාරතීය ජනතා පක්ෂය (බීජේපී) විශිෂ්ඨ ජයග්‍රහනයක් ලබා ගත්තේය.
අප්‍රේල් මස 21 වෙනි පාස්කු ඉරු දින ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය එල්ල කරන ලද්දේ ජාත්‍යන්තර ඉස්ලාමීය ත්‍රස්ත සංවිධානයක් වූ අයිඑස්අයිඑස් සංවිධානයේ
වර්තමාන ආණ්ඩුව සමාජය තුළ ජනප්‍රිය නොවන බව බොහෝ දෙනකුගේ මතයයි. එම නිසාම ඇතමකු අවිද්‍යාත්මකව පවසන්නේ අනාගතයේ දී පැවැත්වෙන ජාතික මැතිවරනයකදී එජාපයට තමන්ගේම වූ ජනාධිපතිවරයකු පත් කර ගැනීම හෝ තමන්ගේම රජයක් පිහිටුවීට ඇති ඉඩකඩ ඉතා අල්ප වන බවයි.
මේ “ලක්බිම” අනාදිමත් කාලයක සිට පවතින්නේ “සිංහල බෞද්ධ රාජ්‍යයක්” යැයි පිළිගැනීමට නොහැක්කේ මන්දැයි අසා ඇත්තේ සාමාන්‍ය පෙළ දක්වා පාසල් ගිය පන්සලේ ගේට්ටුව ළඟ කපුරු බෝල අලෙවි කරන අහිංසක කාන්තාවක් නොවේ. එසේ අසන්නේ ලංකාදීප පුවත් පතට පසුගිය (මැයි 17) “කිවිදා විග්‍රහය” ලියූ පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ දර්ශන අංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරයකු වන ආචාර්ය චරිත හේරත් ය.
ජනාධිපති අපේක්ෂක ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ‘නීතිය ඉදිරියේ සමානත්වය’ පිළිබඳ සංකල්පය, නන්දා මාලිනියගේ ගීතමය වැලපීමක නව අර්ථකථනයක් වශයෙන් මෙසේ ඉදිරිපත් කළ හැකිය:
පාස්කු ඉරිදා ඇති වූ ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයන් නිසා රටේ නැගෙමින් තිඛෙන ඉස්ලාම් භීතිකාව, වෛරී භාෂණය, අවිශ්වාසය සහ අවඥාව මධ්‍යයේ, ඉස්ලාම් දහම පිළිබඳවත්, එහි ඉගැන්වීම් සහ නියෝග පිළිබඳවත් උභතෝකෝටික ප්‍රශ්න ගණනාවක් මතුකොට තිබේ.
බෞද්ධ සංස්කෘතික ඉතිහාසයක් හා උරුමයක් ඇති රටක් ලෙසින් මේ රට පිළිගැනීමට මේ ආණ්ඩුවේ ඇමැතිවරුන්ට හැකියාවක් නැත්තේ ඇයි දැයි පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ දර්ශන අංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය ආචාර්ය චරිත හේරත් මහතා විමසා සිටියි.
පාස්කු ඉරිදා විනාශයෙන් පසු සිංහල බෞද්ධ දේශප්‍රේමීන් වහා කල එළි බැස්සේ මුස්ලිම් විරෝධයක් කරපින්නා ගෙනය. එළෙසින් ලේ රත් කරගත් අය මේ දිනවල වමාරන්නේ “මුස්ලිම් විරෝධය” සංවිධානාත්මකව සමාජගත කිරීමේ ද්වේශය, වෛරය රැගත් වට්ටෝරු ය.
