පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ හිංසනය හෙවත් යහපත්භාවයේ බිඳෙනසුලු බව (fragility of goodness)
‘මාගේ දේශය අවදි කරනු මැන’ නම් ශිෂ්‍ය සාහිත්‍ය උලෙළ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවැත්වුණා.
එහි ප්‍රාසාංගික අංගවලට විශාල පිරිසක් සහභාගි වුණා. ප්‍රසිද්ධ ගායක ගායිකාවන් පැමිණි ප්‍රසංගවල මහ සෙනඟක් උන්නා.
එහි බුද්ධිමය අංග වන සාකච්ඡා, සංවාදවල හිටියෙ ටික දෙනයි.
දැන් ශිෂ්‍ය කටයුතුවල දරුණු විවේචකයන් වී ඇති ආචාර්ය මහාචාර්යවරු ඒ තැන්වල උන්නෙම නෑ. මම නම් ඒ සංවාද අවස්ථාවලදී පවා නවකවදය වැනි තිරශ්චීන සම්ප්‍රදායන් සහ හිංසනයට විරුද්ධව කතා කළා, ශිෂ්‍ය නායකයන්ගේ ඇඹුල් වන මූණු දිහා බලාගෙනම.
ඉතා විශිෂ්ට නාට්‍ය කීපයක් ප්‍රදර්ශනය වුණා.
මේවා නිසා විශ්වවිද්‍යාලයේ සංස්කෘතික ජීවිතය පොහොසත් වුණා.
ඒ වැඩවලට විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලනයේ සහායත් ලැබුණා.
කොතරම් අඩුපාඩු තිබුණත් ඒ ශිෂ්‍ය සාහිත්‍ය උලෙළ හොඳ දෙයක්.
එවැන්නක් ඇති කරන්න සරසවි පරිපාලනය අසමත් වෙලා තියෙනවා.
ශිෂ්‍ය නායකයින්ගේ මේ යහපත්භාවය කොතරම් බිඳෙනසුලුද යත් ‘මාගේ දේශය අවදි කරනු මැන’ වැඩසටහන් පැවැත්වෙන අතරේම ආපනශාලාවක කෑම කමින් සිටි නවකවධ විරෝධී ශිෂ්‍ය පිරිසකට ‘නවකවධවාදී’ ශිෂ්‍ය පිරිසක් පහර දීමෙන් ශාස්ත්‍ර පීඨය වැසී ගියා.
‘දේශය’ කෙසේ වෙතත් ‘පීඨය’ අවදි කරන්න තව කාලයක් යන බව ඒකෙන් පේනවා.
දෙවසරක් පමණ වැසී තිබුණු විශ්වවිද්‍යාලය විවෘත වූ පසු උද්යෝගයෙන් උගන්වන්නට සිටි අපි පීඨය ඇර ගන්න සාකච්ඡාවල.
සියලු සිසුන්ට නිදහස ඇති සරසවි සංස්කෘතියක් ඇති කරන තුරු නැවත ඉගැන්වීම් ආරම්භ නොකරන්නට ආචාර්ය මණ්ඩලය තීරණය කළා.
1993 සිට පැවැත්වෙන ‘මාගේ දේශය අවදි කරනු මැන’ සාහිත්‍ය උලෙළේ තේමාව එන්නේ ගුරුදේව රවීන්ද්‍රනාත් තාගෝර්ගේ ගීතාංජලියෙන්.පීඨය වැසී නැවතත් නිවෙස්වලට සිරවුණු ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට මෙහි අමුණන තාගෝර්ගේ පද්‍ය කොටස නැවත කියවන්නැයි ආරාධනා කරනවා.
ඒ පද්‍ය කොටසෙහි එන පරමාදර්ශ වෙනුවෙන් පෞද්ගලිකවත්, සාමූහිකවත් පෙනී සිටින්නට ඔබ සහ ඔබේ නායකයින් පමණක් නොව ඒ නායකයින්ගේ නායකයින් වන දේශපාලන පක්ෂ අසමත් වීම පීඨය වැසී යාමට ආසන්නම හේතුව නෙමෙයිද?
විශ්වවිද්‍යාලය කියන්නේ “නොනැමුණ සිරසින් හැම ඇවිදින තැනක්” හෙවත් කාටත් ඔළුව කෙළින් කරන් අභිමානයෙන් ඉන්න පුළුවන් තැනක් නෙමෙයි නම් ඒක විශ්වවිද්‍යාලයක් නෙමෙයි.
වෙලාවක් ආවම විශ්වවිද්‍යාලය යනු කුමක්ද? කියන පොතත් කියවන්න.
මෙහි අමුණා ඇති ඡායාරූපයේ ඉන්නෙ ගුරුදේව තාගෝර්. මගේ නිවසේ සාලයේ එය එල්ලා ඇත්තේ මන්දැයි පසුගිය වසර 20ක පමණ කාලයක් මා ලියා ඇති දේ ගැන දන්න අය දන්නවා.
ඒ කාලය තුළ මා නිතර සඳහන් කළ තවත් ශාස්ත්‍රවන්තියක වන මහාචාර්ය මාර්තා නස්බෝම් Fragility of goodness හෙවත් යහපත්භාවයේ බිඳෙනසුලුබව යනුවෙන් පොතක් ලිව්වා.
මනුෂ්‍ය යහපත්භාවය වහා බිඳෙනසුලුයි. නිරන්තර පරීක්ෂාව අවශ්‍ය වන්නේ ඒ නිසයි. මහාචාර්ය නස්බෝම් ඒක පෙන්නන්නෙ ග්‍රීක යුගයේ සිට අද දක්වා එමින්.
(මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන් ..)
මෙහි අමුණා ඇති ඡායාරූපයේ ඉන්නෙ ගුරුදේව තාගෝර්. මගේ නිවසේ සාලයේ එය එල්ලා ඇත්තේ මන්දැයි පසුගිය වසර 20ක පමණ කාලයක් මා ලියා ඇති දේ ගැන දන්න අය දන්නවා.
ඒ කාලය තුළ මා නිතර සඳහන් කළ තවත් ශාස්ත්‍රවන්තියක වන මහාචාර්ය මාර්තා නස්බෝම් Fragility of goodness හෙවත් යහපත්භාවයේ බිඳෙනසුලුබව යනුවෙන් පොතක් ලිව්වා.මනුෂ්‍ය යහපත්භාවය වහා බිඳෙනසුලුයි. නිරන්තර පරීක්ෂාව අවශ්‍ය වන්නේ ඒ නිසයි. මහාචාර්ය නස්බෝම් ඒක පෙන්නන්නෙ ග්‍රීක යුගයේ සිට අද දක්වා එමින්.
(මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති ගේ ෆේස්බුක් පිටුවෙන් ..)
