දුටුගැමුණු රජතුමා තනියෙන් ඇයි කියා සොයා යන්න දරණ වෑයම දිග ගමනක් විය.

ස්ත්‍රීන්ගේ හා පුරුෂයන්ගේ ප්‍රඥාවේ සමාන භාවය කදිමට නිරූපනය වන්නේම බුද්ධ ශාසනය තුළය. තථාගතයන් වහන්සේ ධරමාන කාලයේම අසූමහා ශ්‍රාවකයන් සේම අසූමහා ශ්‍රාවිකාවන් සේ ස්ත්‍රීන්ද නම් කරයි.

ස්ත්‍රියට බුදු වන්නට පතන සමාජයක් සේ ලංකාවේ සමාජය මව්වත්ය. නොවේනම් ස්ත්‍රී වාචිකය. තවත් ගැඹුරට කැණ කියන්නේ නම් මාතෘ නිමිතිය.

යුගයක් ක්‍රමයක් මෙන්ම විදියක් අවසන් වූයේය. ඒ පොළොන්නරු යුගය නිමා වීමෙනි. පොළොන්නරු සමය අවසන් වූයේ මන්ද. මේ ගැන සිතීමට තරම් දෑ බොහෝය. අනුරාධපුරය යුගයක් සේ අවසන් වූයේද රාජේන්ද්‍ර

සාහිත්‍ය වගේම වාග් විද්‍යාව ලක් ඉතිහාස හැඩ තලය අමුතු වෙනසකට බඳුන් කල හැටි කියවා ගත යුතු කතාවකි. ඉතිහාසය දෙස දේශපාලනිකව ආගමික

බුදු සමය බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණය සමඟ බෙදී යන්නට විය. එම බෙදුම ථෙරවාදය මහායානය ලෙස ප්‍රකටය. නමුත් මෙම ප්‍රකට වාදයන් නිකායන් ලෙස භේදගත වීමට පාදම ලෙස බලපාන්නේ කවරක්ද.

අසංවරයන් බලවතුන් වී සාසනය අතුරා පැතිර තිබි කාලයකි. රාජ්‍ය අය බදු වලින් සාතිශය බහුතරය ශාසන උන්නතිය නමින් අලිජ්ජ ශ්‍රමණ වත් දරාගත්තන් විසින් අත්පත් කරගෙන තිබුණේ නීති ප්‍රකාරවමය.

විස්තරමය විධියට එළියට ඇවිත් නැති මේ ආල දෙමලුන් ගැන ලිවිය යුතු යැයි සිතමි.

මහා විහාරය ජය ලබා තහවුරු වූයේ කෙසේද. මේ ගැන වන කතා බහ ලංකාවේ මතුවීම නැත්තේමය. අභයගිරිය සහ ජේතවනාරාමයද  විසින් එල්ලවූ  තරඟකාරී බුද්ධිමය අභියෝග සියල්ල නිරර්ථකව යමින් මහා විහාර

ආලය නැතිව රාගය පැවතිය හැකිදැයි යන්න විවාදිත කරුණකි. ඒ වගේම ආලය රාගය සමඟ විවාහය පවතින්නේද ඒ විවාද මැද්දේමය.

ඉතිහාසය නන් වැදෑරුම්ය. ඉතිහාසය අද ඉන්න තැන ඉදන් බලන්නට බැරිය. එය බැලිය යුත්තේ ඒ මොහොත තුලට ඇතුල් වීමෙන්ය. දැන් ඉතිහාසය තුලට හැමෝම ඇතුල් වන්නේ , එය තමන්ට පමණක් ඔබින සේ

Prasanna Weerakkody- Paintings