ඇනයිස් නින් ගේ ලිවීමේ පරිචය, විසල් ලාලසාවක් ලෙස මෙන්ම ආත්මය ගැඹුරින් සොයා බැලීමේ මාර්ගයක් ලෙසද මූර්තිමත් වූවකි.
මේ අර්ථයෙන් ඇය ස්වයං-එළිදරව් කිරීමේ මතක සටහන් මෙන්ම බ්ලොග්කරණයේ වර්තමාන ලෝකයේ පවතින ක්ෂණික බව පුරෝකථනය කළාය.
ඇනායිස් නින්ස්ත්‍රීවාදී චින්තනයේ ස්පර්ශකයක් බවට පත් වූ ඇගේ බහු වෙළුම් දිනපොත් "ඇනායිස් නින්" සඳහා වඩාත් ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ අතර එය ස්ත්‍රීවාදී සාහිත්‍යයේ සංකේතාත්මක ලේඛන මාලාවක් බවට පත්විය. ඇය ශෘංගාරාත්මක ශානරයකින් සාහිත්‍යයේ යෙදෙන ලේඛිකාවක් ලෙසද කටයුතු කළ අතර, ප්‍රශස්ථ නිබන්ධිකාවක ද වූවාය. ඇනයිස් නින් විසින් අනුගමනය කරන ලද උපුටා දැක්වීම් නියැදීමෙන් ඇය සතු උද්යෝගිමත් ස්වභාවය සහ ලිවීම ජීවිතයට ඇතිකල ගැඹුරු කැපවීම පිළිබිඹු වේ.
ඇයගේ ලේඛනයෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ අධියථාර්ථවාදී ව්‍යාපාරයේ බලපෑම සහ ඔටෝ රෑන්ක් යටතේ මනෝවිශ්ලේෂණය පිළිබඳ ඇයගේ අධ්‍යයනයයි.
ඇනායිස් නින් නම් වු මෙම 1903 දී කියුබානු දෙපලකට දාව ප්‍රංශයේ උපත ලද කියුබානු-ඇමරිකානු නවකතා සහ කෙටිකතා කතුවරියගේ සාහිත්‍ය කීර්තිය රැඳී ඇත්තේ ඇගේ පෞද්ගලික දිනපොත්වල ප්‍රකාශිත වෙළුම් අට මතය. ඇයගේ ලේඛනයෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ අධියථාර්ථවාදී ව්‍යාපාරයේ බලපෑම සහ ඔටෝ රෑන්ක් යටතේ මනෝවිශ්ලේෂණය පිළිබඳ ඇයගේ අධ්‍යයනයයි.
නීන් ඇගේ නව යොවුන් විය ගත කළේ එක්සත් ජනපදයේ, ස්වයං අධ්‍යාපනය ලබා නිරූපිකාවක් සහ නර්තන ශිල්පිනියක් ලෙස 1920 ගණන්වල යුරෝපයට පැමිණීමට පෙරය. නව යොවුන් වියේ සිටියදී ඇය විසින් ලියන ලද ඇගේ මුල්ම දිනපොතේ සිට, 1977 දී ඇගේ මරණයට වසරකට පෙර ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ඇගේ අවසාන නිබන්ධනය දක්වා, ලිවීම ඇගේ ජීවිතය හැඩගස්වා එයට අරුතක් ලබා දුන් බව පැහැදිලිය.
විචාරක පැසසුම් නොලැබුණත්, ඇගේ කෘති එවකට සිටි බොහෝ ප්‍රමුඛ පෙළේ සාහිත්‍යවේදීන් විසින් අගය කරන ලදී.
දෙවන ලෝක යුද්ධය ආරම්භයේදී නින් නිව් යෝර්ක් නගරයට ආපසු පැමිණියාය. එහිදී ඇය දිගටම - ඇයගේම වියදමින් - ඇගේ නවකතා සහ කෙටිකතා මුද්‍රණය කර ප්‍රකාශයට පත් කිරීම, සහ, විචාරක පැසසුම් නොලැබුණත්, ඇගේ කෘති එවකට සිටි බොහෝ ප්‍රමුඛ පෙළේ සාහිත්‍යවේදීන් විසින් අගය කරන ලදී. 1966 වන තෙක්, ඇගේ දිනපොත්වල පළමු වෙළුම දර්ශනය වීමත් සමඟ, ඇය වැදගත් ලේඛකයෙකු ලෙස පිළිගැනීමක් දිනා ගත්තේ නැත. දිනපොතේ සාර්ථකත්වය නිසා ඇයගේ කලින් කෘතිය වූ Cities of the Interior (1959), වෙළුම් පහකින් යුත් රෝම-ෆ්ලූව් හෝ අඛණ්ඩ නවකතාවක්, Ladders to Fire (1946), Children of the Albatross (1947), The Four-Cambered Heart (1950), A Spy in House of Love (1954), සහ Solar Barque (1958) ඇගේ කෘතින් අතර වේ.
නින් ගේ ලිවීම "ඇයි" දැයි පරීක්ෂා කළ විට, එය මුදල්, කීර්තිය හෝ කීර්තිය සඳහා නොවීය.
නින් විසින් ලියා තිබූ ඇගේ දිනපොත් 1960 ගණන් වන තෙක් ඒවා ප්‍රකාශයට පත් වූයේ සහ පිළිගැනීමට ලක් වූයේ ක්ෂණික ස්ත්‍රීවාදී සම්භාව්‍යයන් ලෙස ය. ඒ සමඟම යම් කාන්තාවකගේ සමස්ත ජීවිත කාලය පුරාම ස්වයං-ගවේෂණ චාරිකාව එයින් නිරූපණය කරයි. දශක ගණනාවක් තිස්සේ ලියැවී ඇති ප්‍රකාශන සාර්ථකත්වයේ ප්‍රමාණවත් නොවීම, ශිල්පය කෙරෙහි ඇයගේ නොසැලෙන භක්තියේ ප්‍රධාන අමුද්‍රව්‍ය වූයේ ලාලසාව බව ප්‍රමාණවත් සාක්ෂියකි. එබැවින් නින් ගේ ලිවීම "ඇයි" දැයි පරීක්ෂා කළ විට, එය මුදල්, කීර්තිය හෝ කීර්තිය සඳහා නොවීය. ඒ වෙනුවට, එය හුස්ම ගැනීම තරම්ම මූලික වූ ඇගේ අවශ්‍යතාවය සම්පූර්ණ කළේය.
පහත සඳහන් වන්නේ ඒ සම්බන්ධයෙන් ඇයගේ අදහස් කිහිපයක්. . .
•අර්ථය සෙවීමට ලියන්න!
ඔව්, මගේ ජීවිතය තීන්ත තුළට ගලා යයි!
“මට ලිවීම යනු සිතීම, හාරා ඇවිස්සීම, මෙනෙහි කිරීම, නිර්මාණය කිරීම, බිඳ දැමීමයි. එයින් අදහස් වන්නේ සියලු දේවල අර්ථය අවබෝධ කර ගැනීමයි; එයින් අදහස් කරන්නේ උච්චතම අවස්ථාවට පැමිණීමයි; එහි අර්ථය වන්නේ සදාචාරාත්මක හා අධ්‍යාත්මික හා භෞතික ජීවිතය සියල්ල එකක් වීමයි. ලිවීමෙන් ඇඟවෙන්නේ ශ්‍රමික ශ්‍රමය, කෙනෙකුගේ හෘදය සාක්ෂියට වෙහෙසක් සහ මනස ව්‍යායාම කිරීම ... ඔව්, මගේ ජීවිතය තීන්ත තුළට ගලා යයි! ඒ වගේම මම සතුටු වෙනවා. මක්නිසාද යත් මගේ අභ්‍යන්තර සිතුවිලි ජීවිතය යටපත් කිරීමේ අනතුරකින් තොරව මට අන් අයගේ ජීවිත ගත කළ හැකිය.
(The Early Diaries of Anaïs Nin, 1921)
•ඔබේම ලෝකයක් නිර්මාණය කිරීමට ලියන්න!
කෙනෙක් ලියන්නේ කෙනෙකුට ජීවත් විය හැකි ලෝකයක් නිර්මාණය කළ යුතු නිසායමෙක් ලියන්නේ ඇයිද යන්න බොහෝ විට මගෙන් ඇසීමෙන් මට පහසුවෙන් පිළිතුරු දිය හැකිය. කෙනෙක් ලියන්නේ කෙනෙකුට ජීවත් විය හැකි ලෝකයක් නිර්මාණය කළ යුතු නිසා යැයි මම විශ්වාස කරමි. මට පිරිනමන කිසිම ලෝකයක - මගේ දෙමව්පියන්ගේ ලෝකය, යුද්ධයේ ලෝකය, දේශපාලන ලෝකය - මට ජීවත් වීමට නොහැකි විය. ජීවත් වීමෙන් විනාශ වූ විට මට හුස්ම ගැනීමට, රජ කිරීමට සහ නැවත නිර්මාණය කිරීමට හැකි දේශගුණයක්, රටක්, වාතාවරණයක් වැනි මගේම ලෝකයක් නිර්මාණය කිරීමට මට සිදු විය. සෑම කලා කෘතියකටම හේතුව එය බව මම විශ්වාස කරමි.
(The Diaries, Volume 5)
•ජීවිතය අතික්‍රමණය කර ඉන් ඔබ්බට ළඟා වීමට ලියන්න!
අපි ලියන්නේ අපේ ජීවිතය අතික්‍රමණය කිරීමට
“අපි ලියන්නේ අන් අයව ආකර්ෂණය කර ගැනීමට සහ වශී කිරීමට සහ සනසන්නට. අපි ලියන්නේ අපේ පෙම්වතුන්ට සාදර ගායනය කරන්න. අපි මේ මොහොතේ සහ ආපසු හැරී බැලීමේදී දෙවරක් ජීවිතය රස විඳීමට ලියන්නෙමු. අපි ප්‍රවුස්ට් මෙන් ලියන්නේ ඒ සියල්ල සදාකාලික බවට පත් කිරීමට සහ එය සදාකාලික බව අපට ඒත්තු ගැන්වීමට ය. අපි ලියන්නේ අපේ ජීවිතය අතික්‍රමණය කිරීමට, ඉන් ඔබ්බට යාමට හැකි වන ලෙසයි.
අපි ලියන්නේ අන් අය සමඟ කතා කිරීමට,වංකගිරියට යන ගමන සටහන් කිරීමට අපටම ඉගැන්වීමට යි.
මම නොලියන විට, මගේ ලෝකය හැකිළෙන බවක් මට දැනේ.අපි ලියන්නේ හුස්ම හිරවී හෝ මිරිකී සිටින විට හෝ තනිකමක් දැනෙන විට අපගේ ලෝකය පුළුල් කිරීමටයි. අපි ලියන්නේ කුරුල්ලන් ගායනා කරන ආකාරයට, ආදිතමයන් ඔවුන්ගේ පූජා චාරිත්‍ර නර්තනයේ යෙදෙන ලෙසයි. ඔබ ලිවීමෙන් හුස්ම නොගන්නේ නම්, ඔබ ලිඛිතව කෑගසන්නේ නැත්නම්, ලිඛිතව ගායනා නොකරන්නේ නම්, ලිවීම නොකරන්න, මන්ද අපේ සංස්කෘතියට එයින් පලක් නැත. මම නොලියන විට, මගේ ලෝකය හැකිළෙන බවක් මට දැනේ. මම සිපිරිගෙයක ඉන්නා ලෙස මට දැනෙයි. මට මගේ බලවත් උනන්දුව සහ මගේ පැහැය නැති වී යයි. එය අත්‍යවශ්‍ය දෙයක් විය යුතුය, මුහුද රළු වීමට අවශ්‍ය බැවින්, මම එය හුස්ම ලෙස හඳුන්වමි.
(In Favor of the Sensitive Man and Other Essays, 1976)
අනයිස් නින් ගේ දිනපොත් : පුද්ගලිකත්වයේ සිට විශ්වීය තෙක්.....
•ඔබේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට වඩා යහපත් වීමට ලියන්න!
ලිවීම සහ යම් කලාවක් ලිඛිතව ඉටු කර ගන්නා කෙනෙකු අනිවාර්යයෙන්ම අසාමාන්‍ය හැකියා ඇති පුද්ගලයෙකු බව නොසිතිය යුතුයි.
“මගේ විසි වයස් ගණන්වලදී මට විශේෂ දස්කමක් තිබුණේ නැහැ. මට කිසිම සුවිශේෂී ගුණාංගයක් තිබුණේ නැහැ. මගේ ශිල්පයේ නොපසුබට උත්සාහය සහ මහත් ආලය අවසානයේ විනයක් බවට පත් වූ අතර එය අවසානයේ මා ශිල්පියෙකු සහ ලේඛකයෙකු බවට පත් කළේය. අවසානයේදී මට දැනුන දේ එලෙසින්ම ප්‍රකාශ කිරීමට මට හැකි වූයේ පියානෝ වාදකයෙක් මෙන් මම හැමදාම ලිවීම කල නිසාය. ඊට වඩා දෙයක් තිබුණේ නැහැ. ලේඛනය සම්බන්ධව මගේ හැදෑරීමක් නොතිබුණි, සාහිත්‍ය ශික්ෂණයක් නොතිබුණි, සිදු කලේ කියවීම සහ අත්දැකීම් ලබා ගැනීම පමණි ... එබැවින් ලිවීම යනු දක්ෂයින් කිහිප දෙනෙකු පමණක් කරන දෙයක් යන හැඟීම සෑම කෙනෙකුගෙන්ම ඉවත් කිරීමට මම කැමැත්තෙමි ... ඔබ එසේ නොකළ යුතුය. ලිවීම සහ යම් කලාවක් ලිඛිතව ඉටු කර ගන්නා කෙනෙකු අනිවාර්යයෙන්ම අසාමාන්‍ය හැකියා ඇති පුද්ගලයෙකු බව නොසිතිය යුතුයි. එය අසාමාන්‍ය මුරණ්ඩුකමක් බව මම නිතරම කීවෙමි. සෑම දිනකම වන සිදුවීම් වලින් අනතුරුව,සෑම රාත්‍රියකම එය කිරීමට කිසිවක් මට බාධා කළේ නැත.
("The Personal Life Deeply Lived” – a lecture, 1975)
ඔබ ලියන්නේ ඔබ වෙනුවෙන් හෝ අන් අය වෙනුවෙන් නොවේ. ඔබ ලියන්නේ ගැඹුරු අභ්‍යන්තර අවශ්‍යතාවයකින්.
•ගැඹුරු අභ්‍යන්තර අවශ්‍යතාවයකින් ලියන්න!
ප්‍රේමය කිසිදා ස්වභාවික මරණයකින් මිය යන්නේ නැත.
“...ඔබ ලියන්නේ ඔබ වෙනුවෙන් හෝ අන් අය වෙනුවෙන් නොවේ. ඔබ ලියන්නේ ගැඹුරු අභ්‍යන්තර අවශ්‍යතාවයකින්. ඔබ ලේඛකයෙක් නම්, ඔබට ලිවීම කලයුතු වන්නේය, ඔබට හුස්ම ගැනීමට ඇති ආකාරයටම, නැතහොත් ඔබ ගායකයෙකු නම් ඔබට ගායනා කිරීමට සිදුවේ. නමුත් එය යමෙකු වෙනුවෙන් කරන බව ඔබ නොදනී. මේ ලිවීමේ අවශ්‍යතාවය මට ජීවත්වීමේ අවශ්‍යතාවය තරමටම ප්‍රබල විය. මට ජීවත් වීමට අවශ්‍ය වූ නමුත් මා ජීවත් වූ දේ සටහන් කිරීමට මට අවශ්‍ය විය. එය දෙවන ජීවිතයක් විය, එය වඩාත් උසස් ආකාරයකින් මගේ ජීවන මාර්ගය විය. ”
("The Artist as Magician,” interview, 1973)
ඇනායිස් නින් ගේ සාහිත්‍ය සඳහා වූ දායකත්වය ඇගේ ජීවිත කාලය තුළ මතභේදයට තුඩු දුන් අතර ඇයගේ මරණයෙන් පසුව ද එසේ විය. කරුණු එසේ වුවද බොහෝ විචාරකයින් ඇයගේ ස්ත්‍රීත්වයේ අද්විතීය ප්‍රකාශනය, ඇගේ ගීතමය විලාසය සහ ඇගේ මනෝවිද්‍යාත්මක අවබෝධය බොහෝ අගය කළහ.
"ප්‍රේමය කිසිදා ස්වභාවික මරණයකින් මිය යන්නේ නැත. නමුත් එහි ප්‍රභවය නැවත පුරවන්නේ කෙසේදැයි අප නොදන්නා නිසා එය මිය යයි. එය අන්ධභාවය සහ වැරදි සහ පාවාදීම් වලින් මිය යයි."
පරිවර්තන සටහන:
ලේඛිකා, පරිවර්තිකා
ගයාත්‍රී නදීශානි තන්තිරිවත්ත
මූලාශ්‍ර:
Literaryladiesguide.com
britannica.com
thewire.in
theanisninfoundatiin.org
