'ස' නෙවෙයි 'ස'ගේ මතවාදයයි ෆේල් - මංගල 

 

 

 

හරියටම හරි එහෙම කතා කරමු

 

 

 

 

හේතුව තමයි අවුරුදු 31ක් මම පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කළා. ඔබ කිව්වා වගේ මේ රටේ තීරණාත්මක අවස්ථාවල ඒ දේවල්වලට මැදිහත් වුණු කෙනෙක්. එහෙම බලද්දී 1948 ඉඳලා අද වෙනකල් ගත්තම අද වෙද්දී මේ රට විශාල විනාශයක අභිමුවට පැමිණිලා තියෙන්නේ. මම හිතේ අමාරුවෙන් ඉන්නවා කියන්නේ මේ වසර 72ක දේශපාලනය තුළ වසර 31ක කාලයක් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කළ කෙනෙක් හැටියට මම මේ තත්ත්වය පෝෂණය කරන්න ඍජුව මැදිහත් නොවුණත් ඒ ගත කරපු කාලය මම පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කළ නිසා මට නිතර හිතෙනවා, ඔළුවට වද දෙනවා, මමත් මේ අද තත්ත්වයට වගකියන්න ඕන නේද කියලා. 

 

ඒ වගේම අපේ රටට මොකද වුණේ කියලා අපි හැමෝටම මේ වෙද්දි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. පසුගියදා මේ රට ඩොලර් බිලියනයක ණය ගෙව්වම මේ වෙද්දී මේ රටේ ඉතුරුවෙලා තියෙන විදෙස් සංචිත ප්‍රමාණය බිලියන 2.6ක ප්‍රමාණයක්. ඉතිහාසයේ කවරදාකවත් මේ වගේ තැනකට මේ රට වැටිලා නෑ. ඒ වගේම කවදාවත් අපේ මහ බැංකුව මේ තරම් ණයවෙලා මේ තරම් මුදල් අච්චු ගහලා නෑ. කවදාවත් රට ණය ශ්‍රේණිගත කිරීමේ පහළ තැනට දාලා නෑ. මේ නිසා අපි රටක් හැටියට භයානක තත්ත්වයකට ඇවිත් තියෙන්නේ. මේ තත්ත්වය ගැන මට බයයි.

 

 

 

නෑ. තවත් කල් නොදා මේ දැන්ම අපි හැමෝම පාට පක්ෂ කණ්ණාඩි ගලවලා දාලා එක තැනකට එන්න ඕන අපේ රටට මොකද වුණේ කියලා හිතන්න.

 

 

 

ඔව්. මම විතරක් නෙමෙයි අපි සියලු දෙනාම වගකියන්න ඕන. ඔබතුමත් මේ තත්ත්වයට වගකියන්න ඕන. හැබැයි මම ඊට වඩා ටිකක් වගකියන්න ඕන වැඩිපුර.

 

 

 

මම හිතන්නේ නිදහසෙන් පස්සේ මේ රටට විවිධ කණ්ඩායම් විසින් ආගම්වාදී, ජාතීවාදී, කල්ලිවාදී යල්පැන ගිය සංකල්ප ගෙනාවා. විශේෂයෙන් 1956 බණ්ඩාරනායක ප්‍රතිපත්තිය හරහා ගෙනාපු පංච මහා බලවේගය නැමැති සංකල්පය තමයි මේ රට ගෝත්‍රවාදී තැනට තල්ලු කළේ. 

 

ඒ මතවාදය කොච්චර වර්ධනය වුණාද කියනවා නම් 2019 නොවැම්බර් මාසයේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයගේ තනි සිංහල ආණ්ඩුවක් දක්වා වර්ධනය වෙලා ආවා. දැන් අපිට තේරෙනවා මේ යල්පැන ගිය මතවාදවලින් තවදුරටත් රටක් හැටියට අපිට ඉස්සරහට යන්න බෑ කියලා.

 

 

 

 

 

මංගල :

මේ රට දියුණුව කරා ගෙන යන්න තියෙන හොඳම ක්‍රමය තමා වෙළෙඳපොළ ආර්ථිකය සහ ලිබරල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය. කවුරු ඔළුවෙන් හිටගෙන කිව්වත් වෙන විකල්පයක් නෑ. හෙට ජවිපෙ බලයට ආවත් සමාජවාදයට වඩා මේ ක්‍රමය විතරයි විකල්පයක් වෙන්නේ. සමාජවාදී මත දරපු මේ ලෝකේ සමහර රටවල් ඉතාම පහත් මට්ටමට වැටිලා තියෙනවා.

 

 

 

 

 

චීනය 2030-2040 වෙද්දී ලෝකයේ බලවත් ආර්ථිකය හිමි රට බවට පත්වෙනවා. ඒකට හේතු වුණේ මාවෝ සේතුන්ගේ තිබුණා සංස්කෘතික පෙරළියක්. මේ නිසා රටේ මිනිස්සු ලක්ෂ ගාණක් මැරුණා. මිනිස්සුන්ට බඩගින්නෙ ඉන්න වුණා. ඒ සියල්ල මැද්දෙ අද චීනය විශාල ආර්ථික තැනකට ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ ලෝකෙ තියෙන ප්‍රබලම විවෘත ආර්ථිකය තියෙන රටක් නිසා. 

 

අද සමාජවාදය කියන බෝඩ් එක විතරයි චීනය තියාගෙන ඉන්නෙ. විවෘත ආර්ථිකය කියන දේ නියම ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක කරන රටක් තමයි චීනය කියන්නෙ. ආයෝජකයන්ට ඔවුන්ගෙ රටේ ආයෝජනය කරන්න පුළුවන් රටක් හදලා තියෙන්නෙ. 

 

 

 

 

 

ඒවා ඇත්තටම ගෝත්‍රිකවාදී අදහස්. මෙහෙට ඇවිල්ලා ආයෝජනය කළා කියලා යනකොට ඒ දේවල් බෑග් එකක දාගෙන ප්ලේන් එකේ අරගෙන යන්න බෑ. මතක තියාගන්න චීනය එවැනි ආර්ථිකයක් හදලා තියෙන්නෙ ඔවුන්ට ප්‍රබලම අභියෝගයක් මෙන්ම හතුරකු වෙච්ච අමෙරිකානු ආයෝජකයන්ට චීනය තුළ ආයෝජනය කිරීමේ ඉඩ ලබාදීම නිසා. ඒ රටින් එන ආයෝජකයාගේ ආයෝජන විශාල නම් ඉඩම නිකම් දුන්නෙ.

 

 දුප්පත් රටකට අද ගොඩ යන්න පුළුවන් ක්‍රමය තියෙන්නෙ විදේශ ආයෝජකයන් හරහා. ඒ විදේශ ආයෝජකයන් ඉන්නෙ බටහිර ලෝකයේ. 

 

 

 

 

 

මගෙ හෘද සාක්ෂියට අනුව මේ රට වැටිලා තියෙන තැනින් වෙනස් කරන්න මගේ ජීවිතයේ අවසාන කාලෙදි හෝ උත්සාහ කරන්න ඕනෙ. හැබැයි ඒක සාර්ථක හෝ අසාර්ථක වෙයිද කියලා මට කියන්න බෑ. මම හැමෝටම කියන්නෙ හැමදාම දැන්වත් මේ රටේ අත්තිවාරම දාමු කියලා. 

 

අපිට 48 නිදහස ලැබුණත් ලංකාව කියන මාලිගාව හදන්න ගත්තෙ අත්තිවාරම නැතුව. එන එන ආණ්ඩුව තමන්ට ඕන විදිහට තට්ටු ගැහුවට හදන හදන තට්ටුව කඩලා ගියා. අන්තිමේ ඉතුරු වුණේ සිහින මාලිගාවක් විතරයි. 

 

 

 

 

 

මම කියන්නෙ මේ අත්තිවාරම දාන්න අපි බයියො අපි ටොයියො කියලා බෙදෙන්න බෑ. අපි කරන්න ඕනෙ ඉස්සෙල්ලාම අත්තිවාරම තියන්න අපි ශ්‍රී ලාංකික කියන අදහස එකතුවෙන්. ඊටපස්සෙ අත්තිවාරමට පුළුවන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ජාතික සමගිය, නිදහස, නීතියේ ආධිපත්‍ය මේ සියල්ල තියෙන්න ඕනෙ. එතකොටයි මේ අත්තිවාරම ශක්තිමත් වෙන්නෙ. මතක තියාගන්න ආයෝජකයො එන්නෙ එවැනි ශක්තිමත් අත්තිවාරමක් තියෙනකොට. 

 

 

 

මෙහෙමනෙ. දැන් ජනතාව පහුගිය කාලෙම ඔය පක්ෂ කියන දේවල්වලටනෙ නැටුවෙ. හැබැයි ඒ කිසිම දෙයක් හරි විදිහට වෙලා නෑ. මම ඒකයි කිව්වෙ මේකට 1948 ඉඳන් පත්වෙච්ච ආණ්ඩු වගකියන්න ඕන. ඒ ආණ්ඩු සමහර අවස්ථාවල ගනු ලැබූ ජනතා හිතවාදී තීන්දුවලට විරුද්ධ වුණු විපක්ෂ ඉන්නවා. අන්න ඒ විපක්ෂත් වගකියන්න ඕනෙ. 

 

ඒ වගේම වැරදි තීන්දුවලට සහය දුන්න ඒ පොරොන්දු ඒ විදිහටම බාරගත්ත ජනතාවත් මේකට වගකියන්න ඕනෙ. ඒ නිසා මේක 225කට සිදු කරන්න බෑ. ඒ සටන් පාඨයට මම විරුද්ධයි. 

 

 

 

 

නෑ මම කියන්නෙ 225ටම විතරක් චෝදනා කරන්න බෑ. අද මේ වගේ පාර්ලිමේන්තුවක් හැදෙන්න ප්‍රධාන වශයෙන් හේතු කාරණා දෙකක් තියෙනවා. එකක් තමයි මේ මනාප ක්‍රමය. පරණ අතුරු මැතිවරණ ක්‍රමය නවත්වලා දැමීමත් සරත් එන්. සිල්වා මහත්මයා දුන් තීන්දුව හරහා පක්ෂ මාරු කිරීමත් නිසා අද මන්ත්‍රීවරු තෑගිබෝග සල්ලිවලට පක්ෂය මාරු කරන තැනට පත්වෙලා. මේ කාරණා නිසා තමයි අද පාර්ලිමේන්තුව පාතාලකරණයකට ලක්වෙලා තියෙන්නෙ. 

 

 

 

 

ඔව්. 

 

 

 

නෑ. 

 

 

 

 

 

නෑ. ඒකට තමා අපි මේ උත්සාහ ගන්නෙ. අපි මේ පෙන්නන්න හදන්නෙ ඒ දේ. ඔවුන් හිතන හැමදෙනාම වගේම හැම දේශපාලනඥයම නෑ කියලා. මට ඇත්තටම වුවමනාව නෑ අනිකුත් දේශපාලනඥයන්ට වඩා මම වෙනස් කියලා පෙන්නන්න. මට ඕනෙ මේ තරුණ තරුණියන් විසින් මේ ක්‍රමය වෙනස් කරන එක. මම පුදුම වෙනවා ඇතැම් තරුණ තරුණියෝ එක්ක කතා කරද්දි ඔවුන්ට තියෙන දැනුම. මම අවුරුදු 31ක් පාර්ලිමේන්තුවෙ ඉඳලත් සමහර දේවල් මම ඔවුන්ගෙන් ඉගෙන ගන්නවා. 

 

ඒ නිසා ඒ අය මේ දේශපාලනයට මැදිහත් වෙන්න ඕනෙ. එහෙම නැතුව ඒක හරියන්නෙ නෑ කියලා ඈත්වෙලා හිටියොත් තව තවත් මේක ජරාජීර්ණ වෙනවා. 

 

 

 

 

ඇත්තටම ඔව්. හැබැයි ඔය කියන වචනය පසුගිය මැතිවරණවලදි නිකම්ම නිකම් වචනයක් බවට පත්වුණා. මේක ඇත්තටම 'චේන්ජ්' එකකටවත් වඩා 'සිස්ටම්' කනපිට හැරවීමක්. හැබැයි මේක විප්ලවයක් නෙමෙයි. 

 

 

 

 

 

මම මාතර ආසනයේ සංවිධායක හැටියට මැතිනියගෙ ආරාධනයෙන් දේශපාලනයට ආවෙ 'සිස්ටම් චේන්ජ්' කරන්න තමයි. ඒ විශ්වාසය තිබුණා. එදා මම පටන් ගත්තෙම මම දේශපාලනය කරපු මාතර දෙපැත්තෙම තරුණ තරුණියන් ඝාතනය කරපු නිසා. 

 

ඔව් මම එහෙම ඇවිල්ලා 1994 චන්ද්‍රිකා මැතිනියව බලයට ගෙනාවා. මොකද ඔය 'සිස්ටම් චේන්ජ්' එකට තිබුණු හොඳම අවස්ථාව තමයි 94. හැබැයි යම් යම් දේවල් නිසා ඒක කරගන්න බැරි වුණා. ඇය ඇත්තටම උත්සාහ ගත්තා ඒ 'චේන්ජ්' එක කරන්න. ඔබ ඔය කියන විදිහට මම පැන්නා වගේ හිතෙනවා ඇති ජනතාවට. හැබැයි මම හැමදාම දේශපාලනය කළේ මගේ ප්‍රතිපත්තිවල ඉඳගෙන. 

 

 

 

ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් ඇමැතිතුමා අගමැති කරන්න මම 2004 දි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත් එක්ක කටයුතු කළා. ඒ වෙලාවෙ අනුර බණ්ඩාරනායකගෙ නමත් තිබුණා. හැබැයි චන්ද්‍රිකා මැතිනිය අනුරට කැමැති වුණේ නෑ පවුලෙ නිසා. නමුත් පක්ෂෙ බහුතරය වුණේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්මයා තමයි සුදුසු කියලා. ඒ පක්ෂයෙ බහුතර මතයට තමයි මම එතුමාට සහාය දක්වන්න ඉදිරිපත් වුණේ. 

 

ඒ වගේ 2005 දි චන්ද්‍රිකා මැතිනියගෙ යෝජනාව උඩ කදිරගාමර් මහත්මයාගෙ ස්ථිරත්වය මත තමයි මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති අපේක්ෂකයා වුණේ. මම හිටියෙ එතුමගෙ 'කැම්පේන් මැනේජර්' හැටියට. හැබැයි අවුරුදු දෙකක් යනකොට මට තේරුණා එතුමා යන්නෙ වැරදි පාරෙ කියලා. ඒ ගැටුම නිසා මාව කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් අයින් කළා. මට තුන් වතාවක් ඇමැති ධූරය ගන්න එන්න කිව්වට මම ගියේ නෑ. ඒ ගියේ නැත්තෙ මගෙ ප්‍රතිපත්ති නිසා.

 

 

 

 

ඔව්. මම 2010 වසරෙදි ම පාර්ශ්වය යටතේ එජාප පෙරමුණෙ හිටියා මාතරින් පාර්ලිමේන්තු යන්න. ෆොන්සේකාගෙ සිද්ධිය ගත්තාම ඒක එජාපයේ තීරණයක් නිසා මම උදව් කළේ. අනෙක ෆොන්සේකා කියන පුද්ගලයා සම්බන්ධයෙන් මට එදා ඉඳලා විශ්වාසයක් නෑ.

 

 

 

ඒකට වැඩිය මාව පටලවන්න එපා. සම මාධ්‍ය ප්‍රකාශක හැටියට ෆොන්සේකා පත් කළේ මාවයි අනුර කුමාර දිසානායකයි. ඒවා අපි ඉල්ලලා ගත්ත ඒවා නෙමෙයි. ඊටපස්සෙ මම එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙ සාමාජිකත්වය ගත්තා. මොකද ඒ වෙනකොට ශ්‍රීලනිපය විනාශ වෙලා තිබුණෙ. මම 2019 වෙනකම්ම හිටියෙ එජාප සාමාජිකයෙක් හැටියට. 

 

 

 

ඔව්. මම සජිත් ප්‍රේමදාස රටේ නායකයා කරන්න හැදුවෙ රාජපක්ෂවරුන්ට රටේ බලය තවදුරටත් යා යුතු නැති නිසා. 

 

 

 

 

හරියටම හරි. ඒ වෙලාවෙ මහින්ද රාජපක්ෂට විරුද්ධව විකල්පයක් තිබුණෙ නෑ. අන්න එතනයි මම කියන්නෙ වැරුද්ද. හැමදාම විකල්පයක් වෙනුවට අපි ඉදිරිපත් කළේ ආදේශකයක්. අපි නිකම් හරි එකතුවෙලා මහ මැතිවරණයට ගියා නම් පොහොට්ටුවට කවදාවත් 2/3ක් ලැබෙන්නෙ නෑ. 

 

 

 

මට මතකයි මහ මැතිවරණයට නාමයෝජනා දෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙන වෙලාවෙ අපේ ගෙදර පිරිතක් කිව්වා. 2020 දි ගොඩක් අය ආවා. එදා රූ මම උඩට එක්කන් ගිහිල්ලා සජිත්වයි රවි කරුණානායකවයි මගේ කාමරයෙ වාඩි කරලා මම කිව්වා ඔය දෙන්නා කතා කරලා විසඳගන්න අලියාද හංසයාද අපි තරග කරන්නෙ කියලා. එහෙම කියලා මං දොර වහලා ආවා. මොකද මට පිස්සුවක් වගේ ඒක. අන්තිමට දෙන්නා පල්ලෙහාට ඇවිල්ලා හිනාවෙලා කිව්වා ප්‍රශ්නෙ විසඳගත්තා කියලා. 

 

මට දැන් හිතෙනවා මේ දෙපැත්තෙම හිටියා මේ පක්ෂය දෙකට කැඩෙනකම් බලාගෙන හිටිය අය. මම ඊටපස්සෙ සජබෙන් නාමයෝජනා දුන්නා. පස්සෙ මං ඉල්ලා අස්කර ගත්තා. 

 

 

 

ඇත්තටම මේ ප්‍රශ්න නිසා සහ කොවිඩ් ලොක්ඩවුන් එකත් එක්ක මං ගෙදරට හිරවුණා. මට ඒ නිසා ගෙදරට වෙලා හොඳට හිතන්න කාලයක් හම්බවුණා. මට මේ අවුරුදු 31කටම එහෙම හිතන්න හොඳ කාලයක් හම්බවුණේ එදා. ඒ හිතලා තමයි මම තීරණය ගත්තෙ. 

 

 

 

 

කවදාවත් නායකයට අහුවෙන්න එපා. ඒක විශ්වාස කරන්න එපා. පුද්ගලයා දිහා බලන්නෙ නැතුව ප්‍රතිපත්ති දිහා බලන්න. මම ඒක තමයි හැම තිස්සෙම කියන්නෙ ''සර් ෆේල්'' කියලා  කැම්පේන් *එක ගියාට ඇත්තටම සර් නෙමෙයි ෆේල් සර්ගෙ මතවාදය. අන්න ඒ නිසා තමයි අපිට විකල්ප මතවාදයක් ඕනෙ. ඒක පුද්ගලයකුට දෙන්න බෑ. කණ්ඩායමකට විතරයි දෙන්න පුළුවන්. 

 

 

 

 

ඇත්තටම මේ වෙලාවෙ විකල්ප මතවාදයක් හැටියට ගෙනාවට අපි පුද්ගලයෙක් හැටියට පත් කළේ ආදේශකයක් විතරයි. ඒක ගෙනාපු කණ්ඩායම තනි මතයට හිටපු අය නෙමේ. තිබුණු එකම විරෝධතාවය රාජපක්ෂ විරෝධය විතරයි.

 

 

 

 

 

 

 

මට විරුද්ධව චෝදනා ගොඩක් නැත්නම් ඒක මගේ අසාර්ථකභාවය. සමරිසිභාවය මම ඡන්දය ඉල්ලන්න ආපු කාලයෙ ඉඳලම මම විවෘතව කතා කළා. ඒ වෙලාවෙ මට මාතර ප්‍රදේශයේ මිනිස්සු විරෝධය පෑවෙ නෑ. මම ඡන්දෙන් පත් කළා. ඉතින් මම හිතනවා මාතර මිනිස්සු ඒ කාලෙ ඉඳන්ම දියුණු මනසක් තිබුණු මිනිස්සු. මගේ අම්මට තාත්තට ප්‍රශ්නයක් නැත්නම් මගේ අයියට අක්කට ප්‍රශ්නයක් නැත්නම් මාතර ජනතාවට ප්‍රශ්නයක් නැත්නම් මට අනිත් කිසි කෙනෙක් කියන දේවල් අදාළ වෙන්නෙ නෑ.

 

 අනිත් එක මගේ බෞද්ධකම මාතර මිනිස්සු දන්නවා. අපේ පවුල කොතරම් බෞද්ධ පරිසරයක හැදුණද කියලා අපිත් දන්නවා. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ජේ.ආර්. ජයවර්ධන, රණසිංහ ප්‍රේමදාස කියන ජනාධිපතිවරු මම විරුද්ධ පක්ෂෙ හිටියත් මට හමුවෙලා තියෙන ඉතා හොඳ අය. මම කැමති නෑ හොඳම නායකයා කවුද කියලා කියන්න. හැබැයි මට නම් හොඳම වෙන්නත් ඕන චන්ද්‍රිකා. මගේ මිතුරියකටත් වඩා එතුමිය උත්සාහ ගත්තා මේ ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නයට උත්තර හොයන්න. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන්න අවංකව උත්සාහ කරපු කෙනෙක්. අනෙක ඔය අධිවේගී මාර්ග ඇයගේ සංකල්පයක්. ඔය නෙළුම්පොකුණ රඟහල එතුමියට චීනයෙන් ලබාදුන්න දේවල්. 

 

හැබැයි අනිත් අය නරකයි කියන්නෙ නෑ මම. ඇත්තටම පුද්ගලයෙක් හැටියට මහින්ද රාජපක්ෂ කියන්නෙ ඉතාම සුන්දර චරිතයක්. හැබැයි ඔහුගේ ප්‍රතිපත්ති නිසා මට ඔහුගේ වටිනාකම ටිකක් අඩු වුණා. 

 

මට අනාගතය ගැන කිව්වොත් මම පාර්ලිමේන්තුවෙ නැති වුණත් මට කියන්න තියෙන්නෙ මට පේන දේවල් එක්ක එක්කෙනෙක් කැපීපෙනෙන චරිතයක් ඉන්නවා. ඒ චානක්‍ය කියන දෙමළ මන්ත්‍රීතුමා. ඔහු භාෂා තුනම හසුරවන්න පුළුවන් දක්ෂ මන්ත්‍රීවරයෙක්. දෙවැනුව මම පිළිගන්නවා සුනිල් හඳුන්නෙත්ති හොඳ කෙනෙක්. 

 

 

 

 

---